داود حسینی، ۲۷ فروردین ۱۳۹۳
فرگه معتقد بود که برای اهداف علمی زبانی پیراسته از هرگونه نقص ممکن است و حتا وجود دارد. طبیعتا این زبان همان زبان طبیعی نیست؛ چراکه، حداقل، زبان طبیعی مملو از ابهام (Vagueness) است و ابهام با زبان ایده‌آل سر سازگاری ندارد. این ایده در سنت منطقی فلسفه تحلیلی تا حدود دهه هفتاد مفروض انگاشته شده است. عمده دلایل برای پیروی از این ایده از این قرار بوده‌اند: جملات حاوی عبارات مبهم را می‌توان از زبان علمی حذف (Eliminate) کرد؛ این جملات را می‌توان به جملات زبان ایده‌آل تقلیل (Reduce) داد؛ یا می‌توان آنها را بر جملات زبان ایده‌آل مبتنی (Supervene) دانست. استدلال خواهد شد که اولا این دلایل به اندازه کافی قانع‌کننده نیستند و ثانیا گریزناپذیری ابهام در زبان علمی نتایجی برای وجودشناسی دارد.
برای دریافت فایل صوتی از لینک زیر استفاده کنید