از نظر تاریخی، می توان نشانه های منطق گفت وگو را تا آثار افلاطون و محاورات سقراطی  یافت . اساس منطق گفت وگو مبتنی بر «تعهد» گوینده در ادای  سخن خویش است.

در  سالهای  1960-1950 ، منطق دان آلمانی، لورنتسن، منطقی را تدوین کرد که بعدها به منطق گفت وگو معروف شد. هدف اولیه او یافتن معناشناسی دیگری برای منطق ساختی بود. ازسالهای 1980 به بعد منطق گفت و گو در دو جهت پیشرفت چشمگیری داشته است. نخست  تدوین منطق های دیگر بر اسا س قواعد منطق گفت و گو و دیگر، استفاده از این منطق در معناشناسی.  از طرف دیگر، هینتیکا در دهه شصت میلادی، دلالت شناسی مبتنی بر نظریه بازیها را برای تعبیر سورها معرفی کرد. در این سخنرانی ، شباهت های دلالت شناسی هینتیکا و منطق گفت وگو را بررسی می کنیم.

مکان: تهران،خیابان ولیعصر،خیابان نوفل لوشاتو،خیابان آراکلیان،شمارة4

 موسسۀ پژوهشى حکمت وفلسفه ایران

زمان: چهارشنبه، 30مهر 1393،ساعت 5بعدازظهر

باهمکاري موسسةپژوهشى حكمت وفلسفه ايران